شهید «علی‌اکبر حاجی‌پور» از فرماندهان دفاع مقدس به اندازه‌ای مخلص و بی‌ریا بود که حتی مادرش نفهمید او در جبهه چه کاره است و در پاسخ مادرش می‌گفت «هر کس پرسید علی چه کاره است، بگویید برای بسیجی‌ها چای درست می‌کند تا خستگی‌شان در برود».
به گزارش خبرگزاری آرکا نیوز، روز ۱۴ آبان مصادف با سالروز شهادت علی اکبر حاجی پور فرمانده گردان عمار تیپ ۲۷ محمد رسول الله(ص) بوده است. او در سال ۱۳۳۰ در آذر شهر تبریز دیده به جهان گشود. پس از تحصیلات متوسطه در سال ۱۳۵۰ به استخدام ارتش درآمد. پس از طی دوران آموزشی به عنوان درجه دار کادر، مامور به خدمت در لشکر گارد شد. با اوج گیری مبارزات مردمی در آذر سال ۱۳۵۷، خود را از ارتش باز خرید کرد و به صفوف ملت پیوست.
بنابر روایت ایرنا، پس از پیروزی انقلاب اسلامی در مرداد ۱۳۵۸ به عضویت سپاه پاسداران درآمد و همزمان با غائله آفرینی ضد انقلاب در کردستان، روانه جبهه های غرب کشور شد. در پی تهاجم ارتش عراق به خاک ایران به تهران بازگشت و بلافاصله روانه جبهه های خوزستان شد. در نبردهای دشت آزادگان، خصوصا در جریان دفاع از سوسنگرد، از زمره نیروهای موثر این جبهه ها بود.
او در پی تشکیل تیپ ۲۷ محمد رسول الله (ص) در اسفند ۱۳۶۰، به جمع نیروهای این تیپ ملحق شد و احمد متوسلیان که تحت تاثیر توانمندی وی قرار گرفته بود، رسما او را به سمت فرماندهی گردان عمار یاسر منصوب کرد. حاجی پور و گردان عمار در نبردهای فتح المبین و الی بیت المقدس حضوری موفق داشتند. حاجی پور در مرحله دوم عملیات الی بیت المقدس به شدت مجروح شد.
در پی تجاوز رژیم صهیونیستی به جنوب لبنان، او نیز از جمله فرماندهان شاخص نیروهای اعزامی ایران به سوریه در قالب قوای محمد رسول الله (ص) بود. وی طی حضور در مناطق عملیاتی سوریه و لبنان، به همراه احمد متوسلیان، کاظم رستگار، مرتضی سلمان طرقی و قاسم دهقان یک رشته ماموریت شناسایی موفق از مواضع ارتش رژیم صهیونیستی در مناطق بقاع و چولان انجام داد.
او پس از اسارت متوسلیان به همراه دیگران به ایران بازگشت و با سمت فرمانده گردان عمار تیپ ۲۷ جهت شرکت در مرحله سوم عملیات رمضان، عازم جبهه های جنوب گردید. در همین مرحله از نبرد به شدت مجروح شد اما پس از چند روز از بیمارستان گریخت و بار دیگر در خط مقدم حضور یافت و با سمت فرمانده یکی از محورهای عملیاتی تیپ ۲۷ انجام وظیفه کرد.
مادر شهید حاجی‌پور در توصیف تواضع فرزندش گفت: علی‌اکبر علاقه شدیدی به بسیجی‌ها داشت و همه‌جا و در همه حال آن‌ها را می‌ستود. وقتی خانواده از او سوال می‌کردند «آخرش نفهمیدیم شما در جبهه چه کاره هستی؟» می‌گفت «هر کس از شما پرسید علی‌اکبر در جبهه چه کاره است، بگویید سنگر درست می‌کند و به یاران امام زمان (عج) و امام خمینی خدمت می‌کند. علی برای بسیجی‌ها چای درست می‌کند تا آن‌ها بخورند و خستگی‌شان برود».
حاجی پور در پی ارتقای تیپ ۲۷ به سطح لشکر، پس از نبردهای والفجرمقدماتی و والفجر۱، به دستورحاج همت، رسما به فرماندهی تیپ عماریاسر از لشکر محمد رسول الله (ص) منصوب شد و سرانجام در چنین روزی در سال ۱۳۶۲ در یکی از مراحل عملیات والفجر چهار بر اثر اصابت تیر مستقیم تانک دشمن به شهادت رسید.
این فرمانده در وصیت نامه خود نوشت: راستی اگر ما عاشق نبودیم، چگونه این عمر دور و دراز و خسته کننده را طی می کردیم و با چه حرارت، کارخانه حیات ما به کار می افتاد؟ خداوندا! آن چنان که پدر و مادر ما زحمت کشیدند و متحمل رنج شدند و ما را تا آنجا که برایشان مقدور بود، صحیح تربیت کردند، تو نیز پاداش زحمات آنان را کرامت عطا فرما. خداوندا! به ما توفیق آن ده، چیزی را که به زبان می گوییم در عمل آن را انجام دهیم. خداوندا! به بنده حقیرت کمک کن که هواهای نفسانی را از خودش دور کند.
۲۹۲۱۹
