به گزارش خبر گزاری آرکا نیوز در سال‌های اخیر یکی از مهم‌ترین موانع در تکمیل پروژه‌های مسکن مهر، تعلل پیمانکاران در تأمین و نصب آسانسورها بوده است. این چالش نه‌تنها باعث تأخیر در تحویل واحدهای مسکونی شده، بلکه از منظر اقتصاد ملی و صنعت ساخت‌وساز نیز آثار منفی قابل‌توجهی بر جای گذاشته است. بررسی‌ها نشان می‌دهد که شهر جدید پردیس بیش از سایر مناطق با این مشکل مواجه بوده و هنوز بخشی از واحدهای آن بدون آسانسور باقی مانده‌اند.
تأمین مالی آسانسورها با منابع صندوق ملی مسکن
بر اساس تصمیمات دولت و نهادهای مرتبط، مقرر شد از منابع صندوق ملی مسکن برای خرید آسانسورهای موردنیاز پروژه‌های مسکن مهر استفاده شود.
به گفته رئیس سابق هیئت عامل این صندوق، تفاهمی میان صندوق ملی مسکن و بنیاد مسکن انقلاب اسلامی منعقد شد تا ۲۳۱۳ دستگاه آسانسور با تجهیزات کامل تأمین شود.
نیمی از مبلغ مورد توافق، معادل ۵ هزار میلیارد ریال، به حساب بنیاد مسکن واریز شد تا تا پایان اسفند ۱۴۰۲ برای خرید تجهیزات هزینه شود. بخش باقیمانده نیز پس از تأیید پیشرفت پروژه‌ها و اجرای تعهدات، پرداخت خواهد شد.
این اقدام نه‌تنها در تکمیل واحدهای نیمه‌تمام مسکن مهر مؤثر است، بلکه به نوعی حمایت از تولیدکنندگان داخلی آسانسور نیز محسوب می‌شود — حرکتی در راستای تقویت اقتصاد مقاومتی و کاهش وابستگی به واردات تجهیزات ساختمانی.
چالش‌های فنی و استانداردی در آسانسورهای خریداری‌شده
با وجود تأمین مالی، مشکلات فنی همچنان ادامه دارد. عباس ابریشمی، رئیس اتحادیه آسانسور اعلام کرده است که تا نیمه نخست سال گذشته حدود ۵۰۰۰ دستگاه آسانسور برای پروژه‌های مسکن مهر خریداری شد، اما هنوز فرآیند نصب و قراردادهای اجرایی آن تکمیل نشده است.
به گفته وی، در خرید این آسانسورها نه مناقصه‌ای برگزار شد و نه مشخصات فنی کاملی ارائه گردید. آسانسورهای خریداری‌شده شش نفره هستند در حالی که طبق مبحث ۱۵ مقررات ملی ساختمان باید حداقل هشت نفره و قابل استفاده برای افراد دارای ویلچر باشند.
همچنین این آسانسورها از موتور و گیربکس‌های قدیمی استفاده می‌کنند؛ فناوری‌ای که در بسیاری از کشورهای جهان منسوخ شده و بهره‌وری پایین‌تری نسبت به مدل‌های جدید دارد. این موضوع می‌تواند در بلندمدت هزینه‌های نگهداری را افزایش داده و از نظر استانداردهای ایمنی نیز مخاطره‌برانگیز باشد.
ضرورت نوسازی فناوری و اصلاح ساختار خرید دولتی
ابریشمی تأکید کرد که در برخی پروژه‌ها مانند مسکن مهر پردیس، آسانسورهای نصب‌شده اکنون نیاز به تعویض دارند. این مسئله بیانگر ضعف در مدیریت اقتصادی پروژه‌ها و نظارت بر کیفیت خرید تجهیزات است.
در حالی که امروز آسانسورهایی با پنل خورشیدی و بدون نیاز مستقیم به برق شهری در کشور تولید می‌شود، استفاده از فناوری‌های منسوخ نه‌تنها هزینه‌بر بلکه مغایر با سیاست‌های صرفه‌جویی انرژی و توسعه پایدار است.
آموزش و استانداردسازی؛ گامی برای بهبود ایمنی
رئیس اتحادیه آسانسور از برنامه‌های آموزشی جدید برای مهندسان نظام مهندسی و اجرای استانداردهای جدید در صنعت آسانسور خبر داده است. او یادآوری کرد که ده سال پیش تقریباً هر روز حادثه‌ای در حوزه آسانسور رخ می‌داد، اما با ارتقای دانش فنی و استانداردسازی می‌توان به کاهش کامل حوادث امیدوار بود.
وی افزود: در ساختمان‌های کم‌ارتفاع (حداکثر هشت طبقه) توان داخلی برای تولید کامل آسانسور وجود دارد، اما هرچه ارتفاع بیشتر شود، درصد داخلی‌سازی کاهش می‌یابد. این موضوع نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاری هدفمند در فناوری داخلی آسانسور می‌تواند ضمن کاهش واردات، موجب رشد اقتصاد صنعتی کشور شود.
جمع‌بندی: اقتصاد مسکن و ضرورت اصلاح سیاست‌های تأمین تجهیزات
تحلیل داده‌های فوق نشان می‌دهد که تأخیر در نصب آسانسورها تنها یک مسئله فنی نیست؛ بلکه ریشه در مدیریت ناکارآمد منابع، ضعف نظارت و بی‌توجهی به استانداردهای اقتصادی و فنی دارد.
اگر دولت و بخش خصوصی در کنار هم، سیاست‌های خرید و تولید داخلی را بازنگری کنند، نه‌تنها پروژه‌های مسکن مهر سریع‌تر تکمیل خواهند شد، بلکه صنعت آسانسور ایران می‌تواند به یکی از پایه‌های اقتصاد ملی تبدیل شود.
نظر شما چیست؟
به نظر شما، آیا استفاده از فناوری‌های نوین و داخلی در آسانسور می‌تواند هزینه‌ها را کاهش و ایمنی را افزایش دهد؟
نظرتان را در بخش دیدگاه‌ها با ارکا نیوز به اشتراک بگذارید.
